Erasmusintermezzo: Sardinië

We zijn naar Sardinië geweest. Het was heel leuk. Er werd slecht weer en een woelige zee voorspeld. We namen de boot. We misten hem bijna. Dat wil zeggen dat we hem niet misten. We brachten de nacht door, poker spelend, in een fancy bar op de boot. Ik verloor. De woelige zee verdubbelde het effect van wat we dronken. We dronken veel. Het dubbele van veel is heel veel. Ik was een beetje ziek. Geslapen in een samenstelling van 4 zetels. We kwamen toe in Golfo Aranci. Ik zat op het dek, omsingeld door rotsen die uit het water staken. Ik luisterde naar Martha van Tom Waits en Ship song van Nick Cave. Wat ik zag en wat ik hoorde was één geheel. Mooi, hoe debiel het ook klinkt in een tekst als deze.
Vanuit dit stadje vertrokken er 3 treinen per dag. Statistisch gezien moesten we lang wachten. De statistiek liegt niet. We moesten lang wachten. We wandelden langs het strand. De hemel klaarde op en het werd warm. We zwommen in een impulsieve bui, en ook een beetje in de zee. We voelden ons de coolste personen uit de geschiedenis van de mensheid. Dat waren we ook een beetje. Alsof er voor ons ooit iemand in de zee had gezwommen eind oktober.
De trein kwam en wij namen hem. We stapten uit in het binnenland: Oschiri. Het dorpje was volledig verlaten. We vonden uiteindelijk water en stapten naar Lago di Coginas. 'Lago' is Italiaans. Het betekent 'meer'. Een beetje zoals 'lake' in het Engels. Of 'lac' in het Frans. We vonden een plekje vlakbij het meer, goed verborgen, en we installeerden ons tentenkamp. Er kwam een prachtige zonsondergang. We gingen vroeg slapen.
De volgende dag was heerlijk. Ik had de andere 3 leren wiezen. We hebben uren gekaart. Ik heb over de totale reis zwaar gewonnen. We wandelden een berg op. Een prachtig uitzicht over het meer. We lagen op een huisje boven op de berg op onze rug en lieten ons hoofd over de rand zakken. Het was alsof we vlogen. Echt vreemd, maar tegelijk ook fantastisch. En dat zonder bewustzijnsverruimende middelen.
We wandelden terug. We aten alles wat we nog hadden. We hadden nog sardines. We aten sardines in Sardinië. We maakten een kampvuur. We luisterden naar Bob Dylan en naar drum&bass. Op verschillende momenten.
We sliepen niet. We ruimden alles op in het donker en stapten terug naar het station. De eerste van de 3 treinen van de dag kwam niet. We dachten voor eeuwig vast te zitten in het Sardiniaanse binnenland. We sliepen op de grond in de kou. Na een uur kwam de trein. Blijkbaar was het winteruur ingetreden en wij waren dat in onze zomerse impulsiviteit helemaal vergeten.
We reisden naar de luchthaven. We speelden wies en waren lui. We vlogen naar Pisa. We aten geen pizza in Pisa. Ook geen eendenborstfilet. We namen treinen en arriveerden in Bologna. De reis was mooier dan we ooit hadden durven denken. Foto's hier.

Dames en heren, het is zover: culturele verschillen

• Heel verwarrend: de dopjes van spuitwater zijn hier blauw, en de dopjes van plat water zijn rood. Niet zo erg, zou je denken, ware het niet dat ik een afkeer heb van spuitwater. Een moment van onoplettendheid en het is van dat.

• 90% van mijn professoren zijn vrouw. Als professoren van filosofie en biologie representatief zijn voor de gehele professorbevolking en die bevolking op zijn beurt representatief is voor de totale bevolking wil dat zeggen dat er hier 90% vrouwen zijn. Which is wel nice.

• Communisme wordt hier nog als echt alternatief beschouwd.

• Veeeel lelijke graffiti, spijtig want het is echt een mooie stad.

• Er mag geen room bij je spaghetti carbonara, je zal droog eten of niet eten.

• Channel 9 van de Fast Show is geen parodie maar een exacte weergave van mediterrane tvprogramma's. De presentator, met veel te grote glimlach, schreeuwt wat woorden in de camera terwijl achter hem een of andere kerel in eekhoornpak staat spastisch te doen samen met twee schaars geklede vrouwen. Elk studiopubliek is hier ook dat van het swingpaleis.

• Geen appelmoes

• Diepvriespizza's zijn zotduur. Maar er zijn evenveel pizzakramen/winkels als frietkoten bij ons.

• Als ik om 18u kook zullen ze eerder denken dat ik laat lunch dan dat ik aan mijn avondmaal bezig ben.

• Er bestaat een werkwoord voor 'mopjes maken': scherzare. Je kan, met 'scherzo', in één woord zeggen: "eeei, ik ben maar aant lollen hé man". Op jaarbasis heel tijdbesparend.

• Men praat hier Italiaans en niet Nederlands, zoals iedereen.

• South Park is geen second grappig in het Italiaans. Het wordt gewoon vermoord. Wisten jullie trouwens dat jodenafleveringen van south park worden gecensureerd in Duitsland?

• Ontbijt=koffie.

• In het verkeer geldt het wiskundige principe: de kortste weg tussen twee punten is een lijn. Verkeersborden, -lichten en -regels zijn slechts richtlijnen. Bovendien heerst er een soort onzichtbare hand over het verkeer. Als iedereen gewoon aan zichzelf denkt en agressief de wet van de sterkste, de smalste of de meest felxibele toepast komt elkeen uiteindelijk wel op zijn eindbestemming terecht.

• Hoewel ik nog geen echte gelovige italianen ben tegengekomen slaagt men er wel in een uur lang over Darwin, creationisme en hun eventuele compatibiliteit te praten in de les.

• Minder malaria dan verwacht, wel al eens aids opgelopen, maar het was maar een beetje.

• Voor databases maakt de universiteit vooral gebruik van MS-DOS, oerdegelijk!

• Minder debiele blogs.

Foto's

Klik hier

Stream of Consciousness

"Check mij hier lopen, in Bologna en al, een italiaanse stad en ik ben helemaal geen Italiaan, maar ik ken hier gewoon mijn weg en ik volg hier les en ik heb een studentenkaart. Al die mensen hier denken dat ik Italiaans ben en ik ben hier nog maar een maand. Ah, dat meisje kijkt naar mij, haja want ik heb een hoed en dan zie ik er uit alsof ik iets te vertellen heb. Wie anders dan een ongelooflijk interessant persoon zou ooit op het idee komen om een hoed te kopen. Hé daar, mensen die ik ken. Ik ken hier mensen en die kom ik dan toevallig op straat tegen. En dan zeg ik 'ciao, come stai?' en dan zeggen zij 'bene' zoals dat van ons verwacht wordt. De meesten van ons weten zelfs nog niet hoe we moeten zeggen dat het slecht gaat, maar dat doet er niet toe want het gaat nooit slecht, en voor omstaanders zijn wij gewoon een groepje Italianen die een oppervlakkig gesprek voeren over dat zalige feestje gisteren, dat was nogal eens wat hé. Ja, maar gij waart zat ze. Gij toch ook? Ja enorm, volgende week weer hé? Natuurlijk!

Zeker erop letten dat ik 'ci vediamo' zeg wanneer we afscheid nemen en vervolgens verder door de stad, mijn stad. Hé daar, mijn fiets, hier gekocht, hier kapot gevonden, hier hersteld. Ik zet mijn muziek op en scheur door de straten. Kijk naar mij, ik ben Italiaans want ik rijd door 5 rode lichten en denk alleen maar aan mijzelf in het verkeer, maar stiekem ben ik wel naar spinvis aan het luisteren. Ik rijd naar de supermarkt waar mensen een hele uitleg tegen mij doen en ik doe alsof ik dat allemaal begrijp. Mmmm ketchup, voor bij de macaroni, zo mag het niet, maar ik doe het toch want dat is lekker. Mijn kamer, hier ziet niemand dat ik stiekem soms een eenzame erasmusstudent ben die thuis al veel vrienden heeft en niet altijd zin heeft om nieuwe te zoeken. Maar het is al weer acht uur, nog even wachten om eten te maken, anders doe ik het niet zoals dat hier hoort. Dan de deur uit op zoek naar nieuwe avonturen, of ik nu wil of niet, dat moet want het is de tijd van je leven en owee als enkele seconden van de tijd van je leven gespendeerd worden aan slapen of series kijken of nuchter zijn.

Maar kijk, ik ga uit en ben zat en iedereen is de max en begrijpt mij want in feite weet ik heel goed dat iedereen stilletjes in zijn hoofd hetzelfde denkt en voelt. Ik zou nog eens een ode aan de alcohol moeten schrijven, al hou ik al minder van haar dan twee weken geleden.

En mijn blog is al een tijdje niet geupdate, ik moet iets schrijven want anders geloof ik langzaam dat ik niet meer kan schrijven en dat is een probleem want dan gaat mijn zelfvertrouwen naar beneden en dan kan ik geen duizend meisjes meer binnendoen zoals ik dat al een maand aan een stuk aan het doen ben. Haha een mopje, ik ben wel grappig soms. Waarom gelooft niemand dat toch, ik leg ze het nochtans met handen en voeten uit. Misschien moeten ze wel allemaal eens nederlands leren, serieus, pas u eens aan ofzo.

Het probleem van een stream of consciousness is natuurlijk dat hij nooit echt eindigt …"