In de 17de eeuw werkte Newton zijn gravitatiewet uit. Simpel uitgedrukt houdt deze wet in dat alle objecten in het universum een kracht op elkaar uitoefenen. Deze kracht hangt af van de massa van deze twee objecten en van de afstand die hen van elkaar scheidt. Zoals we allen geleerd hebben op de schoolbanken, bevat het universum heel erg veel objecten: planeten, sterren, bergen, schoolbanken, mensen, koffiezetapparaten, zeewieren en teenkazen. Dit lijstje kan ongetwijfeld aangevuld worden met andere voorbeelden – ik denk aan grindstenen, portoglazen en vensterbanken – maar ik wil jullie niet te lang lastigvallen met de technische kant van de zaak.
De gravitatiewet kon verklaren waarom de aarde rond de zon blijft draaien, waarom Australiërs niet in de lucht vallen, waarom de zeeën eb en vloed kennen en vooral waarom dikke mensen minder hoog kunnen springen. In een theoretische ruimte met slechts twee objecten is het makkelijk de krachten te berekenen, namelijk de universele gravitatieconstante maal massa1 maal massa2 gedeeld door het kwadraat van de afstand tussen de twee. Zo kan je voorspellen hoe een tweesterrensysteem zich zal gedragen als je over deze gegevens beschikt. Problemen ontstaan echter wanneer we een derde ster toevoegen. Een drie- of meersterrenstelsel is wat wij een chaotisch systeem noemen. We kunnen niet voorspellen hoe de verschillende objecten elkaar zullen beïnvloeden. Dat zegt niets over de wereld, maar enkel iets over onze tekortkomingen. Wij mensen zijn te klein en onze newtoniaanse wetenschap te beperkt om zo’n systeem – dat nochtans helemaal deterministisch in elkaar zit – te beschrijven. Sommige processen zijn gewoon te complex. Het weer is nog zo’n voorbeeld. We hebben allemaal al eens gehoord dat het geflap van een vlinder een orkaan kan veroorzaken aan de andere kant van de wereld. Sindsdien ben ik trouwens vlinders beginnen vermoorden.
Ik zie echter nog een andere analogie, met een psychologisch fenomeen: mensen met irritant sterke persoonlijkheden die een mening hebben over alles, laten we ze voor het gemak Roemenen noemen. Plaats drie of meer Roemenen in eenzelfde omgeving en je krijgt met een chaotisch systeem te maken: een drieroemenenstelsel. Een klein verschil in initiële omstandigheden kan ervoor zorgen dat roemeen1 een aliantie sluit met roemeen3 tegen roemeen2 omdat die laatste tegen roemeen4 gezegd heeft dat roemeen3 te veel roddelt. Roemenen trekken elkaar aan en stoten elkaar af onder invloed van andere roemenen. Gemeenschappelijke vijanden leiden tot alianties, allianties worden onvermijdelijk gebroken om aanleiding te geven tot nieuwe allianties, gesteund op gedeelde haat. Het leidt tot een enorm complex, chaotisch en vooral irritant systeem van door elkaar bewegende mensen die het ene moment hypocriet vriendelijk zijn tegen elkaar en het volgende moment handelen alsof de ander niet bestaat. Kutroemenen!
Ik betwijfel echter, mijn beste Isaac Newton (ik richt me nu even specifiek tot jou), dat we de wetenschap naar nieuwe ongekende hoogtes zullen voeren door de massa’s van een hoop roemenen te gaan berekenen. Ik denk – en meneer Einstein heeft me daar al openlijk in beaamd – dat jouw universele gravitatiewet iets té simpel is. Maar laat dat geen reden zijn om op te geven. Zo lang je je best doet, kan je niets verweten worden. Om het met een gravitatiemopje te zeggen: trek het je niet aan!
zondag 17 mei 2009
zondag 10 mei 2009
Losse gedachten
Wat als scheten een grotere cohesiekracht hadden? Dan zouden we op straat lopen en plots de scheet ruiken die een voorbijganger de dag ervoor had gelaten. We zouden mechanismen evolueren om scheten te linken aan gezichten en we zouden de geur aangenaam leren vinden. Wat als scheten een grotere cohesiekracht hadden?
***
Facebook is een uitvinding van de chinezen om ervoor te zorgen dat niemand in het Westen nog werkt. Dat veroorzaakt een economische crisis en zal uiteindelijk leiden tot Chinese wereldhegemonie.
***
Wat betreft academisch taalgebruik dient een kanttekening gemaakt te worden. Hoewel de lengte van de zin niet ten koste dient te gaan van de inhoud, is het sporadisch voorkomen van een bijzin een conditio sine qua non posso scribere in thesis nos habere servus. Zo kan een gedachtestreepje – dat door moderne technologieën automatisch langer wordt na het ingeven van de spatie – hulp bieden om organisatie te introduceren in die veelheid aan woorden, die bovendien een hoge mate van complexiteit bevatten. Een academische paper dient dan ook aan deze voorwaarden te voldoen, motje.
***
Er vindt een proces van co-evolutie plaats tussen de snelheid van de vlieg en onze oog-hand-vliegenmepper-coördinatie. De vlieg die niet snel genoeg is sterft, waardoor de snelle overleven en snelle nakomelingen maken. De mens die de vlieg die iedereen irriteert niet kan doodslaan verliest zijn status en vermindert zijn kansen op voortplanting, waardoor ook de genen van de trage vliegenmoordenaar verloren gaan in de evolutionaire afvalput. Zowel vliegen als mensen worden dus sneller. Hoera!
***
Is ons heelal een minideeltje van een minideeltje dat een secondelang aanwezig is op een haartje van de vacht van een lama in ander, veel groter heelal dat op zijn beurt deel uitmaakt van een nog groter geheel? Of is het eerder een kameel?
***
Ik zou graag 1000 jaar worden en iedereen die daarop antwoordt "pff, ik zou mij wel beginnen vervelen ze" is duidelijk nog nooit naar Disneyland geweest.
***
Random filosofische bespiegeling met onverwachte humoristische wending op het einde.
***
Facebook is een uitvinding van de chinezen om ervoor te zorgen dat niemand in het Westen nog werkt. Dat veroorzaakt een economische crisis en zal uiteindelijk leiden tot Chinese wereldhegemonie.
***
Wat betreft academisch taalgebruik dient een kanttekening gemaakt te worden. Hoewel de lengte van de zin niet ten koste dient te gaan van de inhoud, is het sporadisch voorkomen van een bijzin een conditio sine qua non posso scribere in thesis nos habere servus. Zo kan een gedachtestreepje – dat door moderne technologieën automatisch langer wordt na het ingeven van de spatie – hulp bieden om organisatie te introduceren in die veelheid aan woorden, die bovendien een hoge mate van complexiteit bevatten. Een academische paper dient dan ook aan deze voorwaarden te voldoen, motje.
***
Er vindt een proces van co-evolutie plaats tussen de snelheid van de vlieg en onze oog-hand-vliegenmepper-coördinatie. De vlieg die niet snel genoeg is sterft, waardoor de snelle overleven en snelle nakomelingen maken. De mens die de vlieg die iedereen irriteert niet kan doodslaan verliest zijn status en vermindert zijn kansen op voortplanting, waardoor ook de genen van de trage vliegenmoordenaar verloren gaan in de evolutionaire afvalput. Zowel vliegen als mensen worden dus sneller. Hoera!
***
Is ons heelal een minideeltje van een minideeltje dat een secondelang aanwezig is op een haartje van de vacht van een lama in ander, veel groter heelal dat op zijn beurt deel uitmaakt van een nog groter geheel? Of is het eerder een kameel?
***
Ik zou graag 1000 jaar worden en iedereen die daarop antwoordt "pff, ik zou mij wel beginnen vervelen ze" is duidelijk nog nooit naar Disneyland geweest.
***
Random filosofische bespiegeling met onverwachte humoristische wending op het einde.
dinsdag 5 mei 2009
De Kunstmarkt
Films maken. Een redelijk pretentieus plan, me dunkt. Die 's' vooral, dat meervoud, 'films'.
Niet één magnum opus, maar vele verschillende werkjes. De ene is nog maar net klaar en je moet al met een andere bezig zijn. Het publiek heeft namelijk een afschuwelijk korte aandachtsspanne. En film is een vluchtig medium in het menselijk brein. Het beklijft niet zoals een boek dat kan, het plakt minder aan je maag en laat over het algemeen ook je andere organen met rust. Bovendien bestaat het groepje films dat door de gemiddelde mens een tweede keer wordt bekeken uit een gepriviligeerd aantal. Dat gepriviligeerd aantal bevat dan nog een elite van films die beter worden bij elke herhaling. Een lijstje, dan ben ik cool by association:
• Fight club
• Amélie poulain
• Dr. Strangelove
• Oh brother where art thou
• Eternal sunshine of a spotless mind
• The Shawshank Redemption
• Pulp Fiction
Is het niet zo'n lijst waartoe je moet proberen behoren? Is het niet de bedoeling dat de mensen hun handelen en denken aanpassen in functie van wat jij gemaakt hebt? Dat ze door jouw verzonnen zinnen gebruiken en ze op hun lichaam laten tatoeëren? Is het niet de bedoeling dat ze boeken schrijven waarin ze elke seconde van je werk analyseren om te weten wat je juiste bedoelingen waren?
Of neem je genoegen met de functie van vluchtig entertainment? Is het voldoende dat je de mensen voor heel even kan doen vergeten dat er een wereld bestaat buiten de cinémazaal? Of is het voldoende dat je ze even doet stilstaan bij evidenties tijdens de rit naar huis? Wanneer ze thuiskomen blijkt toch dat de draad van hun dagelijks leven aan de voordeur op ze lag te wachten.En wat is de functie van een kunstenaar bovendien in tijden van crisis? In het beste geval kan hij mensen die wél over lef en daadkracht beschikken, aanzetten om de wereld te veranderen. In het slechtste geval creëert hij nieuwe kunstenaars, ofte concurrentie op de markt van de kunst. Dat is een gigantisch plein vol kraampjes waarin je vanalles naar het hoofd gesmeten wordt:
"Hier mevrouw, verhalen met hoofdpersonages waarmee je je kan identificeren, maar 7.99 euro per kilo."
"Kom dat zien, lelijke, goedkope kunstwerken van bekende kunstenaars waarmee je kan stoefen tegen je gasten."
"Genietbare films met onconventionele eindes, toon je vrienden dat je anders bent."
"Koop de nieuwe mainstream-hollywood-collection 'Die Hard 5: Die Hardest', 'Rambo 7', 'Ocean's 22', 'The Return of the Revenge of the Mummy 3' en 'Indiana Jones in space'."
"35 uur lange fotoreportage van mijn twaalfvingerige darm. Kunst is wat kunst genoemd wordt, allé meneer, halve prijs omdat u het bent."
En daar dan tussen gaan staan en hopen dat je luid genoeg kan schreeuwen.
Niet één magnum opus, maar vele verschillende werkjes. De ene is nog maar net klaar en je moet al met een andere bezig zijn. Het publiek heeft namelijk een afschuwelijk korte aandachtsspanne. En film is een vluchtig medium in het menselijk brein. Het beklijft niet zoals een boek dat kan, het plakt minder aan je maag en laat over het algemeen ook je andere organen met rust. Bovendien bestaat het groepje films dat door de gemiddelde mens een tweede keer wordt bekeken uit een gepriviligeerd aantal. Dat gepriviligeerd aantal bevat dan nog een elite van films die beter worden bij elke herhaling. Een lijstje, dan ben ik cool by association:
• Fight club
• Amélie poulain
• Dr. Strangelove
• Oh brother where art thou
• Eternal sunshine of a spotless mind
• The Shawshank Redemption
• Pulp Fiction
Is het niet zo'n lijst waartoe je moet proberen behoren? Is het niet de bedoeling dat de mensen hun handelen en denken aanpassen in functie van wat jij gemaakt hebt? Dat ze door jouw verzonnen zinnen gebruiken en ze op hun lichaam laten tatoeëren? Is het niet de bedoeling dat ze boeken schrijven waarin ze elke seconde van je werk analyseren om te weten wat je juiste bedoelingen waren?
Of neem je genoegen met de functie van vluchtig entertainment? Is het voldoende dat je de mensen voor heel even kan doen vergeten dat er een wereld bestaat buiten de cinémazaal? Of is het voldoende dat je ze even doet stilstaan bij evidenties tijdens de rit naar huis? Wanneer ze thuiskomen blijkt toch dat de draad van hun dagelijks leven aan de voordeur op ze lag te wachten.En wat is de functie van een kunstenaar bovendien in tijden van crisis? In het beste geval kan hij mensen die wél over lef en daadkracht beschikken, aanzetten om de wereld te veranderen. In het slechtste geval creëert hij nieuwe kunstenaars, ofte concurrentie op de markt van de kunst. Dat is een gigantisch plein vol kraampjes waarin je vanalles naar het hoofd gesmeten wordt:
"Hier mevrouw, verhalen met hoofdpersonages waarmee je je kan identificeren, maar 7.99 euro per kilo."
"Kom dat zien, lelijke, goedkope kunstwerken van bekende kunstenaars waarmee je kan stoefen tegen je gasten."
"Genietbare films met onconventionele eindes, toon je vrienden dat je anders bent."
"Koop de nieuwe mainstream-hollywood-collection 'Die Hard 5: Die Hardest', 'Rambo 7', 'Ocean's 22', 'The Return of the Revenge of the Mummy 3' en 'Indiana Jones in space'."
"35 uur lange fotoreportage van mijn twaalfvingerige darm. Kunst is wat kunst genoemd wordt, allé meneer, halve prijs omdat u het bent."
En daar dan tussen gaan staan en hopen dat je luid genoeg kan schreeuwen.
Abonneren op:
Posts (Atom)
