Erasmusintermezzo: Sardinië

We zijn naar Sardinië geweest. Het was heel leuk. Er werd slecht weer en een woelige zee voorspeld. We namen de boot. We misten hem bijna. Dat wil zeggen dat we hem niet misten. We brachten de nacht door, poker spelend, in een fancy bar op de boot. Ik verloor. De woelige zee verdubbelde het effect van wat we dronken. We dronken veel. Het dubbele van veel is heel veel. Ik was een beetje ziek. Geslapen in een samenstelling van 4 zetels. We kwamen toe in Golfo Aranci. Ik zat op het dek, omsingeld door rotsen die uit het water staken. Ik luisterde naar Martha van Tom Waits en Ship song van Nick Cave. Wat ik zag en wat ik hoorde was één geheel. Mooi, hoe debiel het ook klinkt in een tekst als deze.
Vanuit dit stadje vertrokken er 3 treinen per dag. Statistisch gezien moesten we lang wachten. De statistiek liegt niet. We moesten lang wachten. We wandelden langs het strand. De hemel klaarde op en het werd warm. We zwommen in een impulsieve bui, en ook een beetje in de zee. We voelden ons de coolste personen uit de geschiedenis van de mensheid. Dat waren we ook een beetje. Alsof er voor ons ooit iemand in de zee had gezwommen eind oktober.
De trein kwam en wij namen hem. We stapten uit in het binnenland: Oschiri. Het dorpje was volledig verlaten. We vonden uiteindelijk water en stapten naar Lago di Coginas. 'Lago' is Italiaans. Het betekent 'meer'. Een beetje zoals 'lake' in het Engels. Of 'lac' in het Frans. We vonden een plekje vlakbij het meer, goed verborgen, en we installeerden ons tentenkamp. Er kwam een prachtige zonsondergang. We gingen vroeg slapen.
De volgende dag was heerlijk. Ik had de andere 3 leren wiezen. We hebben uren gekaart. Ik heb over de totale reis zwaar gewonnen. We wandelden een berg op. Een prachtig uitzicht over het meer. We lagen op een huisje boven op de berg op onze rug en lieten ons hoofd over de rand zakken. Het was alsof we vlogen. Echt vreemd, maar tegelijk ook fantastisch. En dat zonder bewustzijnsverruimende middelen.
We wandelden terug. We aten alles wat we nog hadden. We hadden nog sardines. We aten sardines in Sardinië. We maakten een kampvuur. We luisterden naar Bob Dylan en naar drum&bass. Op verschillende momenten.
We sliepen niet. We ruimden alles op in het donker en stapten terug naar het station. De eerste van de 3 treinen van de dag kwam niet. We dachten voor eeuwig vast te zitten in het Sardiniaanse binnenland. We sliepen op de grond in de kou. Na een uur kwam de trein. Blijkbaar was het winteruur ingetreden en wij waren dat in onze zomerse impulsiviteit helemaal vergeten.
We reisden naar de luchthaven. We speelden wies en waren lui. We vlogen naar Pisa. We aten geen pizza in Pisa. Ook geen eendenborstfilet. We namen treinen en arriveerden in Bologna. De reis was mooier dan we ooit hadden durven denken. Foto's hier.