Tussenstand

Ik ben vandaag 3 maanden en 17 dagen in Bologna. Morgen keer ik voor het eerst terug naar Gent, met het vliegtuig. Ik moet wel enkele kilo's meer betalen voor mijn verruimde geest. Ik hoop trouwens dat de persoon naast mij daar gaan last van zal hebben.
Ik moet de hele tijd denken aan hoe moeilijk het wordt om met de gewone mensen, het plebs zeg maar, te praten in België. Die leven daar maar in hun dorpen, blij als ze eens naar de grote stad tien kilometer verder kunnen. Ze zijn zich amper bewust van de aanwezigheid van andere landen met andere steden en daarrond andere dorpen met mensen die zich amper bewust zijn van hen. En ik, een wereldreiziger, moet met die mensen een gesprek voeren. Ik weet wel dat ik die mensen vroeger vrienden en familie noemde, maar u moet weten dat dat een tijd was waarin de echte Tom, die op het hoogtepunt van zijn capaciteiten, nog niet bestond.
Enfin, ik moet nu ook niet teveel gaan opscheppen hé. Die mensen hebben op zich niets misdaan. Ik zal dan ook wel doen alsof ik gesprekken over de patattenoogst en over FC Poelkappele interessant vind. Maar heel stilletjes in mijn hoofd zal ik weten dat we nooit meer een gesprek op hetzelfde niveau zullen kunnen voeren. Daarvoor is er té veel gebeurd. Zo heb ik bijvoorbeeld eens aan iemand op straat het uur gevraagd, in het italiaans. Die persoon antwoordde mij, want hij had mijn vraag natuurlijk perfect verstaan, vervolgens deelde hij mij het uur mede en ik op mijn beurt verstond zijn antwoord perfect. Bijgevolg wist ik op dat exacte moment het precieze uur. Zo zie je maar dat Erasmus veel verder gaat dan 6 maanden lang de toerist gaan uithangen. Neen! Langzaam rol je in een nieuwe, spannende cultuur met andere gewoonten, andere gebruiken, andere gewoontes en vooral andere aspecten.
Maar niet getreurd, ook jij kan je aansluiten bij de Erasmuselite en neerkijken op iedereen die dat niet doet. Stijg in mijn achting en schrijf je nu in!