Afscheid is iets raars. Het vooruitzicht op afscheid zorgt voor allerlei gedragsveranderingen in jezelf en in je omgeving. Het is als het zwaard van Damocles dat aan een touw boven je hangt. Je weet dat het touw binnen enkele dagen zal breken, maar je weet ook dat je nog de tijd hebt om deze wereld nog eens goed van links en van rechts te bekijken vooraleer je een andere gaat opzoeken.
Humor is minder aanwezig en mensen zijn oprechter. Plots komt de filosoof in iedereen boven en kan iedereen een goed gesprek voeren. Zo'n vertrek haalt je even uit de oneindige sleur van vandaag, morgen en volgende week en doet je stilstaan bij volgend jaar, de toekomst, je leven.
Zo was het moment aangebroken waarop Jimmy vaarwel zei tegen de wereld waarin hij al 20 jaar thuis was. Het was een wereld waarvan de delen zich langzaam hadden samengevoegd, alsof het een sedimentatieproces was. Dat was het in feite ook. Iemand erodeerde uit Jimmy's vriendengroep, een ander bezonk erin. De delen van zijn kamer hadden zich op verschillende plaatsen van de wereld losgescheurd van hun natuurlijke habitat, om vervolgens samen deel te gaan uitmaken van Jimmy's wereld. Zelfs de straatlantaarns die hij dagelijks passeerden hadden een hele geschiedenis die voor een groot deel, maar niet volledig, met die van Jimmy samenliep.
Maar nu zouden de wegen van Jimmy, zijn vrienden, zijn kamer en de straatlantaarns scheiden. Hij zou in een wereld van andere straatlantaarns, met andere geschiedenissen terechtkomen. Het is een wereld waarin de straatlantaarns, de kamer en de vrienden eerder waren dan Jimmy. Het is een wereld die hij niet langzaam heeft gevormd, het is de wereld van anderen, waar hij ingesmeten wordt, als klein onderdeeltje van het geheel en niet als centrale punt waarrond de rest draait.
Een impulsief mens verkeert in een voortdurende toestand van naderend afscheid. Als er elke dag vanalles kan gebeuren ga je vaker stilstaan bij de objecten die vandaag toevallig deel uitmaken van je hoogst labiele wereld. De lucht is blauwer, de natuur mooier, de gesprekken interessanter en de liefde heviger. Er is geen tijd voor small talk. Vertel mij liever wat uw visie op het leven is, voor ik weg ben en het te laat is.
Of vertel het mij anders eens binnen zes maand, want dan ben ik al terug.
1 opmerking:
De voorlopigheid en tijdelijkheid der dingen, mijn beste. Alles dat komt gaat ook weer voorbij. De lantaarnpalen komen terug, alleen hebben ze een stukje geschiedenis beleefd waar jij niet bij was, ze vertellen er wel over, en jij over jouw lantaarns. We kijken er naar uit.
Een reactie posten